ಲೇಖಕ: ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ

ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚುವ ಬದುಕು ಹುಚ್ಚೀ ನನ್ನ ಕವಿತೆ ಅದು ಭರ್ಜರಿ ಬಿರಿಯಾನಿ ಗಮ್ಮತ್ತು ಚಿಕನ್ ತಂದೂರಿಗಳ ಗಿಜಿ ಗಿಜಿ ಘಮದಲ್ಲಿ ನೊರೆಯಾರುವ ಮೊದಲೇ ತೇಜಿ ತೇಗಿದ್ದು ಅಕ್ಷರಗಳ ಬಸಿರಿಗೆ ಕಾವಿಕ್ಕಿ ಅಶ್ಲೀಲ ಚಕ್ಷು […]

ಹಿಂಡಾಗುಲಿವ ಮಳೆ ತಗಡು ತತ್ತರಿಸುವ ಶಾಲೆ ಮಾಡು……. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ರಿಸೆಸ್ಸು ಬಿಟ್ಟಾಗ ಕೆಂಪು ವರಾಂಡದ ತುಂಬ ಜಿಟಿ ಜಿಟೀ ಪರೆ ಗಾಳಿಕೊಡೆ *****

ನಾ ರಾತ್ರೆ ತಲೆ ತಿರುಗಿ ಬಿದ್ದ ನಕ್ಷತ್ರ ಹೆಕ್ಕುವೆ ತಿಳಿ ಬೆಳಕು ಗುಡಿಸುವೆ ಹಸನು ಹಸನು ಮಾಡುವೆ ಒಳ ಕತ್ತಲೆ *****

ಒಮ್ಮೆಗೇ ಆಗಸ ಕಚ್ಚಿದ ಗುಡುಗುಡು ಮುಗಿಲು ಫಳ್ಳನೆ ಮಿಂಚುವ ಮಿಂಚು ಪ್ರಬುದ್ಧ ಮಳೆ ತೊನೆಯುತ್ತ ಇಳೆಗೆ ಇಳಿಯುವ ಕುರುಹು ನೆಲದ ಮೈತುಂಬ ಸಂಭ್ರಮ ಕಾತರ. ಎಂದಿನದೇ ತೊಯ್ಯುವಿಕೆ ಮರಳಿ ಸುರಿಯುವದೆಂದು ಬಿಸಿಲು ಕಾರುವ ಹಸಿರು […]

ಇಲ್ಲಿ ಬಯಲಿದೆ, ಬರೀ ಬಯಲು. ಹುಚ್ಚು ಹೊಯ್ಲೆಂದರೂ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ ಕೇವಲ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಂತ ಇದಕ್ಕೆ ಈಗ ಅನಾವಶ್ಯಕ ಮಹತ್ವ. ಇಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು ಬಂದುಹೋದವರು ಯಾಕೆ? ಇಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವಾದವರೂ ಈ ಬಯಲ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು […]

ಈ ಚೆಪ್ಪೆ ನೆಲದಾಳದಿಂದ ಬಳಕ್ಕನೆ ಪುಟಿದ ದಳ ದಳ ಬಣ್ಣ ಹೊರತಾಗದ ಸುಖದಚ್ಚರಿ *****

ಬಿಸಿಲು ಕುದುರುವ ಮೊದಲೇ ಹಾವು ಜೀರುಂಡೆ ನಿಶಾ ಚರಗಳೆಲ್ಲ ಗೂಡು ಸೇರಿ ಹೊರಬೀಳುತ್ತವೆ ಹಕ್ಕಿ ಪಕ್ಕಿ *****

ಅಕ್ಷರಗಳ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ರಣ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕುದಿಯುವ ತಲೆ ಸೀಳಾಗಿ ಶಬ್ದಗುಚ್ಛಗಳೆಲ್ಲ ತೇಲತೊಡಗಿದವು ವರ್ತಮಾನದ ಒಳಗೆ ಇವುಗಳ ಪದರುಗಳ ಬಿಡಿಸಿ ಚರ್ಮ ಒ೦ದೊ೦ದಾಗಿ ಕಳಚಿ ತಂಪು ಕಾಯಲು ನಿಂತೆ ಮೋಸಂಬಿ ತೊಳೆ ತೊಳೆ […]

ತುಳುಕು ಚಿಮ್ಮುವ ಹೊಳಪು ಸಿಗುರು ಚೀರುವ ಅರಚು ಹಿರಿದುದ್ದ ಬಳುಕಾಡಿ ತೊನೆದು ತೂರಿದ ಗುರಿ ಗರಿಮುರೀ ಬಿದಿರು ಚುಚ್ಚು ಮುಳ್ಳು. ಸಾವಿರದ ಅಲಗುಗಳ ಜೀವನದ ಕೆಚ್ಚು ಪರಂಪರೆಯ ಹುಚ್ಚು ತಿದಿಯಾರಿ ಹೊಗೆಯೆದ್ದ ಯಜ್ಞಕುಂಡ-ಪ್ರೇಮಿ ಅರೆಬರೆ […]

ಹದವಾಗಿ ಮಿದುವಾಗಿ ಥಣ್ಣಗೆ ತೇಯುತ್ತಿರುವ ಗಂಧದ ಮರಗಳ ನಡುವೆ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಕಾವು ಕಕ್ಕುವ ಬೆಂಕಿಯುರಿ *****