ತಿಳಿ ಹಳದಿ ಆಕಾಶದ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಗಾಯ.
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ನೀಲಿ
ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಹಾಗೆ
ಮುಸುಮುಸು ಅಳುವ ಗಾಳಿ.
ಬಾಗಿಲಿಂದಾಚೆ ಅವನು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಮತ್ತದೇರೀತಿ;
ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಎಂದಿನಂತೆ ಅಂದೂ,
ಕೈತೋಟದ ಹೂಗಳರಳಿ,
ಏನೋ ಹೊಸದು ಆಗೇಬಿಡುವುದೋ
ಎಂಬಂತೆ ಕಾದು ಕೂರುತ್ತವೆ.
ಮತ್ತೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನಾ;
ಊಟ, ತಿಂಡಿ, ಚಹಾ……
ನೆನ್ನೆಯ ಹಾಗೇ ಕಂಡರೂ
’ಇಂದು’ ನೆನ್ನೆಯಲ್ಲವೆಂಬಷ್ಟೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ.
ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಲೇ,
ಸುಟ್ಟಬೊಬ್ಬೆಯ ಹಾಗೆ ಸೂರ್ಯ
ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಗಾಳಿ
ಅವನು ಮಲಗಿದ್ದಾನೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ
ಮರದ ಬೊಂಬೆಯ ಹಾಗೆ.
ಬಾಗಿಲಿಂದಾಚೆ ಅವಳು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ
ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತದೆ.
*****