ಸಿನಿಮಾಯಣ

ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಮಾಯಣ ಮನೆಮನೆಯ ಮಾತಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಅವರವರದೇ ರಾಮಾಯಣ ಹಾಸಿ ಹೊದ್ದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟಿದೆ. ಮೈಸೂರಿನ ರಂಗಾಯಣವೂ ಈಗ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ರಾಮಾಯಣವಾಗಿ ರಂಗುರಂಗಾಗಿ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಸುದ್ದಿಗಳಿಗೆ ಗುದ್ದು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ರಂಗ ಸಮಾಜವೂ ಈಗ ರಾಮಾಯಣ ಪಾರಾಯಣ ಆರಂಭದಿಂದ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ.

ಕಳೆದ ಮಾಹೆ ಪ್ರಕಾಶ್ ಬರೆದ ಮಕ್ಕಳ ನಾಟಕದ ಹೆಸರು ‘ತಥಾಸ್ತು’ ಎಂದಿದ್ದರೂ ಅದೊಂದು ರೀತಿ ‘ಮಂಗಾಯಣ’ದ ಕಥೆಯಾಗಿತ್ತು. ಘನ ಘೋರ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಒಂದು ದಿನದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬರುವಂತೆ ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದಾಗ ‘ಮಹಾಕಪಿ’ ನಡೆಸುವ ವಿಚಿತ್ರ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು, ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನ, ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಮೂರು ಕಪಿಗಳೇನಾದವು? ಗಾಂಧೀಜಿ ಕೈಲಿದ್ದ ದಂಡವೇನಾಯಿತು? ಎಂಬ ಅಂಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ‘ಕ್ಷ’ ಕಿರಣ ಬೀರುತ್ತಾ ಇನ್ನು ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಏನೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾದೀತು ಎಂಬ ಚಿತ್ರ ನೀಡುವ ಸಂಭ್ರಮದ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನದ ಗಡುವು ಮುಗಿದ ಸೂಚನೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ವೇಳೆಗೆ ಒಬ್ಬ ರೈತನ ಮಗಳು ಬರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಸವಳಿದು ಕಂಗಾಲಾದ ರೈತನ ಕಷ್ಟ ಬಣ್ಣಿಸಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಯಾಗಿರಲು ಹಸಿರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಲು ಮಳೆ ಬರಿಸು ಮಹಾಕಪಿ ಎಂದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾನೋದಯ. ಆ ಬೇಡಿಕೆಗೂ ‘ತಥಾಸ್ತು’ ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂದ ನಂತರ ಸುಖ, ಸಂತೃಪ್ತಿ ತೋರಲು ಹಾಯೆನಿಸುವ, ತಂಪೆನಿಸುವ, ಜನ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸುವಂತೆ ಮಳೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಂಜನೆ, ದೊಡ್ಡವರ ಆಲೋಚನೆ ಆಹಾರವೆನಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳ ನಾಟಕ ಈಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದೀಗ ಕನಕಪುರದ ಚುನಾವಣಾ ರಾಮಾಯಣವೂ ಮುಗಿದಿದೆ. ಇಂಥವೆಲ್ಲ ಈಗ ಸಿನಿಮಾಯಣವಾಗಲಿದೆ. ಕಂಬಾಲಪಲ್ಲಿ ಘಟನೆ-ಕಂಬಾಲಹಳ್ಳಿ ಎಂದಾಗಿದೆ.

ಕೊತ್ವಾಲನ ರಾಮಾಯಣದಂಥ ಕಥೆಗಳು ರಾಜೇಂದ್ರಸಿಂಗ್ ಬಾಬು ಕೈಲಿ ಕೂತಿದೆ. ರೌಡಿಗಳ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಗ್ಲಾಮರಸ್ ಮಾಡಿ ಯುವ ಜನಾಂಗವನ್ನು ಅಡ್ಡದಾರಿಗೆ ಎಳೆದ ಮಹಾ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸಿನಿಮಾ ರೀಲಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಯಾವುದೇ ರಂಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ರಾಮಾಯಣ ನಿತ್ಯ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಚಿ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ ರೀಮೇಕ್ ರಾಮಾಯಣ ಮುಗಿದು ಸ್ವಮೇಕ್ ರಾಮಾಯಣ ಆರಂಭವಾಗಲಿದೆ. ಈಗ ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣವಾಗಲಿ, ಕುವೆಂಪು ಅವರ ರಾಮಾಯಣವಾಗಲಿ, ಯಾರಿಗೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಹಣ ಹಾಕಬಲ್ಲ, ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ನಾಯಕ ನಾಯಕಿಯರಾಗಬಹುದು-ತಮಗನಿಸಿದ ಕತೆಯನ್ನು ರಂಗುರಂಗಿನ ರಾಮಾಯಣವಾಗಿ ತೆರೆಗೆ ಬಿಡಬಹುದು. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಎಂದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಸರ್ವತಂತ್ರ ಸ್ವತಂತ್ರರು. ಈರುಳ್ಳಿ- ಬೆಳ್ಳುಳ್ಳಿ ಮಾರುವವನೂ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯುತ್ತಾನೆ. ಪತ್ರಕರ್ತರೂ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವತಂತ್ರ ಕತೆ-ಕಾದಂಬರಿಗೆ ಡಿಮ್ಯಾಂಡ್ ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ ಕಂಬಾರರಂಥ ಹಿರಿಯ ಲೇಖಕರೂ ಬಗೆಬಗೆಯ ರಾಮಾಯಣಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಇಂಥ ಸೂಕ್ಷ್ಮಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿಯೇ ಬಹು ಹಿಂದೆಯೇ ರಾವ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ರಾಮಾಯಣದ ಬದಲು ಗ್ರಾಮಾಯಣ ಬರೆದರು.

ಚಿತ್ರ-ವಿಚಿತ್ರ ಗಾಸಿಪ್‌ಗಳು ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಭಾರಿ ಭಾರಿ ರಾಮಾಯಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಅಂಥ ರಾಮಾಯಣವಾದಾಗ ಗಾಸಿಪ್ ಬರೆದವರ್ಯಾರು ಎಂಬತ್ತಲೇ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣು ಹುಡುಕಾಟ ಈಗ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹುಡುಕಾಟ.

ದೊಡ್ಡ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸುದ್ದಿಯ ‘ಬಸಿರಿ’ಗೆ ತಾನು ಕಾರಣ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೊಸರು ಪತ್ರಿಕೆಯ ‘ಸುದ್ದಿ’ಗೆ ತಾನಲ್ಲ ದಾತ ಎಂದು ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳುವ.

ಇಂಥ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಇಂದಿನದೇನಲ್ಲ. ಬಹು ಹಿಂದೆ ಟಿ.ಕೆ. ಜನಾರ್ಧನ್ ‘ಚಿತ್ರವಾಣಿ’ಎಂಬ ಮಾಸಪತ್ರಿಕೆ ತರುತ್ತಿದ್ದರು. ಕು.ರಾ.ಸೀ ಸಂಪಾದಕತ್ವದಲ್ಲಿ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಯಥಾವತ್ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆಯವ ‘ಈ ಸುದ್ದಿ ಹೇಗೆ ಸಿಕ್ಕತು’ ಎಂದರು ಒಮ್ಮೆ ಲೋಕಭಿರಾಮವಾಗಿ.

‘ಅದನ್ನೇನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಸುದ್ದಿ ಮೂಲವೇ ಬೇರೆ’ ಎಂದ.

‘ಸರಿ’ ಎಂದು ಮುಂದಿನ ಮಾಹೆ ಇಂಥ ಚಿತ್ರವೊಂದು-ಇಂಥ ಕಡೆ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ನಡೆಸಿತು. ಅದರ ನಟನಟಿಯರು ಇಂಥವರು ಎಂದು ಒಂದು ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿ ತಮಾಷೆಗೆ ಪ್ರಕಟಿಸಿತು. ಮುಂದಿನವಾರ ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸುದ್ದಿ ಯಥಾವತ್ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು. ಆನಂತರ ಸಿಕ್ಕ ಆತ ನಿಜಾಂಶ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ-ನಾನು ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಪತ್ರಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವೆ ಎಂದು.

ಆ ರಾಮಾಯಣ ಅಂದು ಹಾಗೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು. ಈಗಲೂ ‘ಸ್ಕೂಪ್’ ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಸಂಭ್ರಮ ನೋಡಿದಾಗ ಯಾರ್ಯಾರು-ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಮಾರುವೇಶದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದರ ರಾಮಾಯಣ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಿನಿಮಾಯಣದ ಕತೆಗಳೂ ಅಷ್ಟೆ ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ ಯಾರೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಚಿತ್ರ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದಾಗ ‘ಸಾಮಾನ್ಯ ನೋಡುಗ’ ಸಿನಿಮಾಯಣದ ಎಲ್ಲ ದೃಶ್ಯ ಬಿಚ್ಚಿಡುವ- ಅಲ್ಲವೇ?
*****
(೦೧-೦೩-೨೦೦೨)