ನನ್ನವಳೀ ಶರದೃತು

Posted on by ಚನ್ನವೀರ ಕಣವಿ

ನನ್ನವಳೀ ಶರದೃತು-
ನನ್ನೆದಯೊಳೋಲಾಡಿದವಳು.
ಅವಳ ಕಾಲಂದಿಗೆಯ ಹೊಳೆವ ಗೆಜ್ಜೆಗಳು
ನನ್ನ ನರನರಗಳಲಿ ಝಣಿರು ಝಣಿರು!

ಅವಳ ಮಂಜಿನ ಮುಸುಕು
ಪಟಪಟಿಸಿತೆನ್ನುಸಿರೊಳು.
ನನ್ನ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ
ಅವಳ ತಲೆಗೂದಲಿನ ಮೃದುಲ ಸೋಂಕು.

ನನ್ನ ಬಾಳನು ತುಡಿದು ಕಂಪಿಸುವ ಎಲೆಗಳಲಿ-
ಎಲ್ಲೆಡೆಗು ಹರಡಿರುವಳು.
ನೀಲ ಬಾನಿಂದವಳ ನಗುವ ಕಣ್ಣುಗಳು
ತಮ್ಮ ಬೆಳಕನು ಕುಡಿದವೆನ್ನದೆಯೊಳು.
*****
Lober’s Gift – 57

Related Posts

ಬರಬಾರದು ಹೀಗೆ ನೀವು

ಬರಬಾರದು ಹೀಗೆ ನೀವು ನಮ್ಮೊಳಗೆ, ನವಿಲ ಗರಿಯೊಳಗೆ ಬಂದ ನೀಲಿ ಕಣ್ಣಂತೆ. ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ ನಾವು ಎಂದೂ ಹತ್ತಿರ ಕೂತು ಹೊತ್ತು ಕಳೆದಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಕೇಳುತ್ತದೆ ಎದೆಬಡಿತ ಮಳೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಸಿಡಿಲು ಹೊಡೆದಂತೆ. ಮೋಹಕ್ಕೆ ಸಾವಿರ […]

ಗಾಂಧೀಯುಗ!

ನುಡಿಗೆ ನುಡಿಗೆ ಅಡಿಗಡಿಗೆ ಗಾಂಧಿ ಹೆಸರೆದ್ದು ನಿಲ್ಲುತಿಹುದು ವಿಶ್ವಬಂಧು ವಿಶ್ವಾತ್ಮನೆಂದು ಜನಕೋಟಿ ನಮಿಸುತಿಹುದು; ಲೋಕದೀಚೆ ಮುಗಿಲಂಚಿನಾಚೆ ಅವನಾತ್ಮ ತುಳುಕುತಿಹುದು ನೇಸರುದಿಸಿ ಹೂಗಾಳಿ ಸೂಸಿ ಸಂದೇಶ ಬೀರುತಿಹವು! ಯೇಸುಕ್ರಿಸ್ತನುತ್ಪ್ರೇಮಹಸ್ತ ಸುಸ್ತೇಜವಾಂತು ಬಂತು, ಬುದ್ಧನೆದೆಯ ಉದ್ಭುದ್ಧನೀತಿ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು […]

ಅನ್ವರ್‍ಥ

ಗರಿಮುರಿ ಹುಲ್ಲುಗರಿಕೆ ಚೂಪಾಗಿ ಸೀರಾಗಿ ಪುಳಕಿಸಿ ನಿಂತಂತೇ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ‘ಹಿಟ್’-ಆಗುವ ಆಕಾರ ತುಂಬುವ-ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ವ್ಯರ್‍ಥ ಕಂಡ ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಗೆಲ್ಲ ನಿಗಿನಿಗೀ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ತುಟಿಯ ಕುಡಿ ಸುಟ್ಟ ಕಲ್ಪನೆಗೂ ಅನುಭವದ ಅರ್‍ಥ ಹೀಗೆಷ್ಟೋ ಮಾತು, ಮನಸಿಗೂ […]