ಭಾವಗೀತೆ

Posted on by ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ

ಅಕ್ಷರಗಳ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ರಣ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ
ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಕುದಿಯುವ ತಲೆ ಸೀಳಾಗಿ
ಶಬ್ದಗುಚ್ಛಗಳೆಲ್ಲ ತೇಲತೊಡಗಿದವು
ವರ್ತಮಾನದ ಒಳಗೆ
ಇವುಗಳ ಪದರುಗಳ
ಬಿಡಿಸಿ
ಚರ್ಮ ಒ೦ದೊ೦ದಾಗಿ ಕಳಚಿ
ತಂಪು ಕಾಯಲು ನಿಂತೆ
ಮೋಸಂಬಿ ತೊಳೆ ತೊಳೆ ಬಿಡಿಸಿ
ಒಳಗೊಳಗೇ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು
ಥಣ್ಣಗಿನ ಭಾಷೆ
ಭಾವದ ನಕಾಶೆ
*****

Related Posts

ಅಪ್ಪನ ಚಪ್ಪಲಿ ಪ್ರಸಂಗ

ಅಪ್ಪನ ಬಿಗಿ ಚಪ್ಪಲಿಗಳಲಿ ಕಾಲು ತೂರಿಸ ಹೊರಟೆ ಅವ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ -ವೆಂದಲ್ಲ ನಾ ಹಿಂತೆಗೆದದ್ದು ಅದಿಲ್ಲದಿರೆ ಅವನ ಕಳೆಯೋ ಕತ್ತಲ ಹೊಳೆಯೋ ಗೊತ್ತಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಬರಲಿಕ್ಕುಂಟು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಆತನ ಕಳಕೊಂಡು ಬಿಕ್ಕಿ […]

ಶ್ರೀ ರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನವನೋದಿ

ಮಲೆನಾಡ ನೀರ್ಝರಿಣಿ ತಡಿಯ ತಳಿರ್ದೊಂಗಲಲಿ ನಲಿವ ಮಂಗಲಪಕ್ಷಿ ನಿಚ್ಚ ಹಸುರಿನ ಒಸಗೆಹಾಡೆ ಈ ನೆಲದ ಮಣ್ಣಿಂದೊಗೆದ ಹಾಲ್ದೆನೆಗೆ, ಸೂರ್ಯಚಂದಿರ ತಾರೆ ನೋಡಿ ಮುಳುಗುವ ನೀಲಿತೇಲಿಸಿತು ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ತನ್ನಮೃತ ಲೀಲೆಯಂ! ಭವ್ಯತೆಯ ಕನಸು ಗರಿಗೆದರಿ ಮರದುದಿಯಿಂದಬಾನಮುಡಿಗೇರಿ […]

ನಾವಿಲ್ಲದೂರು

ಯಾಕೆ ಬಂದಿರಿ ನೀವು ನಾವಿಲ್ಲದೂರಿಗೆ ನಮ್ಮ ನಸರಸುತ್ತಾ ಕೇರಿ ಕೇರಿ. ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆಯನು ಆಡುವಿರಿ ಯಾತಕ್ಕೆ ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ನಮ್ಮ ಹೆಸರ ಹಿಡಿದು. ನಾವಿಲ್ಲದೂರಲ್ಲಿ ನೀವೆ ನಿಮ್ಮನು ಕೂಗಿ ತಿರುವಿ ನೋಡುವಿರಲ್ಲ ನಾವು ಕರೆದಂತೆ! ನಿಮ್ಮ […]