ವರ್ಗ: ಕವನ

೧ ಹೊರಗೆ ಭಾರೀ ಥಂಡಿ ನೆಲದ ಮೇಲಿದ್ದುದೆಲ್ಲವ ದುಂಡುಸುತ್ತಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಒಯ್ದು ಒಗೆಯುತ್ತಿಹುದು ಗಾಳಿ! (ಕಂಡ ಕಂಡವರ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವದಿದರ ಕೆಟ್ಟಚಾಳಿ) ಗುಡ್ಡ ದೋವರಿಯಿಂದ ಸಂದಿಗೊಂದಿಗಳಿಂದ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಇದರ ದಾಳಿ. ಶ್ರಾವಣದ ಹಸಿರು […]

೧ ಇವನ ಹಾಲ್ದುಟಿಯಂಚಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುವ ನಗೆಯು ತುಂಬುಗಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಳೆವ ಬದುಕು, ಧ್ವನಿತರಂಗದಲೆದ್ದು ತೇಲಿ ಬರುತಿಹ ನಾದ ಚಂದ್ರ-ದೋಣಿಯನೇರಿ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕು- ಹೂವಿಗೆರಗಿದ ತುಂಬಿ, ಸಿಂಪಿಗೊರಗಿದ ಮುತ್ತು ತಂಪುಗಾಳಿಗೆ ಬಿರಿದ ಸಂಪಿಗೆಯ ಮೊಗ್ಗು, ತೆಂಗಿನೊಳಗಿನ ತಿಳಿಲು, […]

ಚೋಟುದ್ದ, ಗೇಣುದ್ದ, ಆಕಾಶದುದ್ದ ಕುತುಬ ಮೀನಾರಕ್ಕೆ ಕೈಯೂರಿ ಎದ್ದ! ಕೆರೆಯಿಂದ ಸಾಗರದವರೆಗೆ ಸಾಗರಬಿದ್ದ ರಾಡಿ ಮೈಯಿಂದಲೇ ಮೇಲಕೆದ್ದ- ಗೌರಿಶಂಕರ ಶಿಖರ ಏರಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಆದರೀಗಾಗಲೆ ಅದು ನಿಷಿದ್ಧ. ಬುದ್ಧನೊಬ್ಬನು ಬೇರೆ ಆಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇವನ […]

ಕರೆಯದಿದ್ದರು ನಾವು ನೀನು ಬಂದೇ ಬರುವಿ ಅಲ್ಲವೆ? ಬಾ ಮತ್ತೆ, ಬಾ ಯುಗಾದಿ; ಎಂಥ ಬಿಸಿಲೊಳು ಬಂದೆ! ಬೇಕೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಗೆ ಬೇವು-ಬೆಲ್ಲ? ಚಹಕೆ ಸಕ್ಕರೆಯಿಲ್ಲ; ನಡೆದೀತೆ ಬರಿಯ ತಣ್ಣೀರ ಗುಟುಕು? ಇದು ಹೋದ ವರುಷವೇ […]

೧ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ, ಎಂದೋ ಸಿಡಿದಾರಿದ ಅಗ್ನಿಯ ಪಿಂಡ; ಆರಿದೆಯೆಂದವರಾರೊ, ಇನ್ನೂ ನಿಗಿ ನಿಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ ಅದರೆದೆಯಾಳದ ಕುಂಡ! ಹರಿಯುತ್ತಿವೆ ಬೆಂಕಿಯ ಹೊಳೆ ತಣ್ಣನೆ ಕಡಲೊಳಗೆ; ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನುಣ್ಣನೆ ಬಾನೊಳಗೆ. ಬಿದ್ದಿವೆ ಒಡ ಮುರಿದದ್ದಿವೆ […]

ಹೂತೊಂಗಲಲಿ ಕುಳಿತು, ಹೊಂಬಕ್ಕಿ ಹಾಡುತಿರೆ ಎನ್ನೆದೆಯು ಸಂತಸದಿ ಕುಣಿಯುತಿಹುದು; ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಂದೆ ಹಳ್ಳಿಯಲಿ ಬಾಳಿಹೆವು- ಈ ಬಗೆಯ ಬದುಕೆಮ್ಮ ಹಿಗ್ಗಿಸಿಹುದು. ನಮ್ಮ ತೋಪಿನ ನೆಳಲ ಹಸುರ ಮೇಯಲು ಬಹವು ಅವಳ ಮುದ್ದಿನವೆರಡು ಕುರಿಮರಿಗಳು, ಹಾದಿತಪ್ಪುತ […]

ನನ್ನವಳೀ ಶರದೃತು- ನನ್ನೆದಯೊಳೋಲಾಡಿದವಳು. ಅವಳ ಕಾಲಂದಿಗೆಯ ಹೊಳೆವ ಗೆಜ್ಜೆಗಳು ನನ್ನ ನರನರಗಳಲಿ ಝಣಿರು ಝಣಿರು! ಅವಳ ಮಂಜಿನ ಮುಸುಕು ಪಟಪಟಿಸಿತೆನ್ನುಸಿರೊಳು. ನನ್ನ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳ ತಲೆಗೂದಲಿನ ಮೃದುಲ ಸೋಂಕು. ನನ್ನ ಬಾಳನು ತುಡಿದು ಕಂಪಿಸುವ […]